Femte skue

VAKSINIUS

Femte skue

Norsk makt

En diktsamling med rytme og rim

Tilfeldig dikt	Innhold	Informasjon
Kontakt informasjon

Til Alina
Mørkret sløvt må vike plassen kommer ljoset inn i kassen. Som ein ting er mørket ikkje fyren, som er over bikkje. Alina, du veit ljos er lett og føresetnaden for vett. Det dystre får ei verda rå. Det glade lyt ein koma på.

Til Annelise
Joggebukser viser så at det semre der vil rå. Betre er å ære Gud tydeleg, ved kvart eit bud. Annelise, nåde er Gud, og heile verda kjær. Tek ein Gud i akt veit du joggebukse er ein gru.

Til Barbara
Å vere framand på vår jord er å få verda opp på bord og kunne sjå kva som her gjeld, og gje ved vatn, og ved eld. Du Barbara i hald har fred. Du lar deg ikkje rive med. Og det er fint å kunne sjå at utanfor er rom å få.

Til Barbra
Som framand, i den merknaden, så er ein fri frå verknaden. Det er som buss å sitte i men eigentleg ha tanken fri. Du Barbra veit, kva enn som rår så er der noko utanfor. Og kva einkvar av deg kan få er at du annleis peikar på.

Til Brenda
Ein skil ikkje frå rett kva galt i kva ein høyrer vert befalt. Men den som ikkje høyre vil får finne seg i dette spill. Du Brenda er som eld og brann. Du prøver kvar ein ting som sann. Du prøver råd, du prøver vett. Men ikkje kva som er ein rett.

Til Carine
For Satan er det så som så med alt som Satan tenker på. Det heilage som her finn stad for ham vil måtte ta eit bad. Carine, du veit råd å få. Det heilage kjem innanfrå. Og om din frukt er frisk og god så er det også friskt, ditt blod.

Til Charlotte
Den Vår Herre Gud vil ekte vil Vår Herre inkje nekte. Adam var det første vinne. Adam var den første kvinne. Du, Charlotte, mannen frelsar ved korleis du mannen helsar. Æra er kva du vil gjera. Mann som kvinne for Gud vera.

Til Deborah
Den som i ein vekst vil bie vil den skjøne blomen vie og deretter lage honning og som ein få ros av dronning. Finare enn sett av bjørnen, vakrare enn sett av ørnen, soleis vis er ikkje sårt. Du, Deborah, ser det klårt.

Til Edna
Det å vere nydeleg er å vere prydeleg, når som kvinne ein er kjønn. Det å gje er hennar skjønn. Edna, du er særleg fin, vil du vere mannen sin. Du vil gje ham smak og leik. Du vil ikkje gjere veik.

Til Erika
Som eine og aleine gjer ein godt ved fri å vere kjær. Som rik på miskunn kan ein gro. Som rik på nåde kan ein tro. Du Erika vil dåre ei. Din veg er smal og ikkje brei. Du oppnår ved ditt atterhald å vere varm, og ikkje kald.

Til Erna
Det gjeld å vere tydeleg om ein vil vere nydeleg. Det gjeld å halde blikket fast, og ikkje gje seg vald i kast. Du Erna veit å vere klår, og merksemd på vår jord du får, den viktigaste kanskje så at du kan lære bort å rå.

Til Fanny
Mest vil trongen til å akte lide om det går vel sakte med å gripe tak med blikket. Derfor fant man opp bestikket. Fanny, du har sans for eige av et reiskap i et leige. Reiskapen gjer guten myndig. Reiskapen gjer møya yndig.

Til Frida
Det vakre kjem nok innanfrå, og minus ved det utanpå er at som vitskap det lyt gå. Då er det ikkje framifrå. Du Frida veit kva vakkert er, og når du kryr så er du der. Velsigna er din gode smak, som gjer seg, der den ligg der bak.

Til Frøya
Stjerna kan regime håne. Ikkje ein for sola måne. Ingen slags forsyning nektast den som av Vår Herre ektast. Frøya, du vil vere måte og for jorda vere gåte. Når du ømt på jorda verkar er det underhald ein merkar.

Til Ingeborg
Om rundt seg vent ein lager ring så er ein ikkje rundt omkring, så er ein ei som dåre er som alt og alle verkar kjær. Du Ingeborg, du tykkjer om den stjerne, lys, og klår, og grom. Og du gjev stjerna rett, ved borg, så ikkje den får merke sorg.

Til Ingjerd
Den stjerne er på mange vis. På mykje er å sette pris. Kva som er klårt, frå stjerne vink, vil arte seg i augneblink. Du Ingjerd veit for stjerne råd. Det er å vere klår ved dåd. Det verje er, for stjerne kva som trengs for plass på jord å ha.

Til Ingunn
Trygt i månen er ein heime. Stjerna må ein ikkje gløyme! Uten stjerna vert vi slavar. Når på ski vi må ha stavar. Ingunn, det er kraft i taket. Ikkje vert den skistav vraket. Også kan ein med den dundre, undre over alle undre.

Til Ingvil
Einkvar er ved sine leiker ung og vårleg, som uferdig. På ein tilstand leiken peiker. Veksten er ved leik iherdig. Ingvil, du veit at å byrje er å makte og å myrje til det skin i stjerneglansen, tida atter held avansen.

Til Ingvild
Eit tilhald i rein stjernemakt har viljen til å gå i takt. Der stillast heller krav til mot og fridom til den raske fot. Du Ingvild, du er lukka kjær, og var på andre, er du der. Du tykkjer om din eigne veg, og den som lager eigne steg.

Til Isabel
Gud er eit løfte: Sonen greidd. Og er for mennesket ein eid. Kva Gud vil fram til er vårt vis om vi på Gud vil sette pris. Du Isabel gjer saka klår. Ved tru og håp du styrke får. Du veit at løftet gjeve er. Det gjeld, berre, å vere kjær.

Til Clara
Det er når det er klårt og fint at noko ikkje er forpint. Det er når det er tydeleg eit bilete er nydeleg. Du Clara veit at usselt skrømt er underlegen ein berømt. På skrømtet får ein aldri tak. Som sterk og klår står ein som sak.

Til Live
Du Live er kva glede er, for, den er det som livet ber. Du stråler opp, du finn fort fram, og sant, du avskyr synd og skam. For, meir enn godt humør å ha vil du som ljoset ansvar ta. Og sant er det at det vert lett ved vett i verda, rett og slett.

Til Anna
Ei blome tør på ein – to – tre, kor krona er ein vakker von. Ei blome framand er for kre, som ikkje tenker på sin son. Du Anna veit at kynisk er ein om ein ikkje krona gjer. Om ikkje ein Guds nåde får så er ein ei for livet klår.

Til Quing
I utgangspunktet er ein grøn. For, er ein grøn, så er ein skjøn. Men det er til å tenke på. Og dermed er ein skjønt grøn-blå! Og Quing, du veit at tydeleg, så for å vere nydeleg, er kva som gjeld å vere her kor ein i grunnen borte er.

Til Signe
Den signa er vel rein og klår i auget til den makt som rår. Om ikkje lyt ein prova på, for auge blidt til seg å få. Du Signe, du har mykje makt. I deg er lyst og nekting lagt. Du sjølv er signa, og du veit at så å vere er særs greit.

Solgunn
Ein til strid med lys og lykte går mot løgn og går mot rykte. Ikkje skal det ikkje sanne øydelegge og forbanne. Solgunn, du er klår i tale. Du vil ha vekk kvi og kvale. Du vil ha det opp på bordet, skinne på det, så ved ordet.

Til Sonja
Om ein etter slepp å leite treng det ikkje keisamt heite. Sjå på sete, kor det finnast oftast utan at det vinnast. Sonja, vakker er din stil. Du får syn i kvar ein kvil. Setet som du sit på lokkar til å peike vidt med stokkar.

Til Stella
Sterkt og klårt som stjerna vinner skin det ord som ikkje svinner. Ved det vil ein verte støtte, tydeleg, og til å gløtte. Stella, det har høg verdi å si ei sanning verda i. Du heilar, og du rettar opp, og må du, kan du og si stopp.

Til Sylvi
Gjerne vere stjerne yrke. Forma måne kan ein dyrke. Forma sol aleine kviler. Sånn er det med den som smiler. Sylvi, kva du har å strøyme uansett er frå eit gøyme. Ikkje vis men vesen lever i kvar sjel med sinn og never.

Til Tiril
Ikkje berre barn og unge veit å heidre tiritunge. Ljos og lett og glad i blikket er den bloma rein i stikket. Tiril, du har blikk for leiken. Sola unnast ikkje steiken. Tiril tykkjest ikkje vola. Du er sjølv så ljos som sola.

Til Trixie
Innerst inne, der i sinnet, er der mykje meir enn minnet. Der er sjela, der er smaken. Den må uttrykk få, er saken. Trixie, du av alle aktar hugen, og kva hugen maktar. Det å skape er å leva. Uten skaping vil ein streva.

Til Vibeke
Ingen er som Jesus mektig. Han kan ikkje gjerast vektig. Han er ikkje til å velja. Jesus må du bare svelgja. Sanninga kan ikkje målast. Domen klår kan berre tålast. Vibeke, du kampen maktar for det syn at Herren aktar.

Til Vigdis
Ille er det med dei late som i møta blott vil prate. I debatten må ein gripast. Knivar kvessast når dei slipast. Vigdis, du har jarn i elden, sort og kvit og klår som tjelden, kvass som skjæra, rein som dua, ærleg er du, kva enn lua.

Til Vivian
Levande er friske blomen før til frukt den heilt er komen. Levande på jord er dyret, om enn ikkje det er hyret. Levande er takt og tone. Takta gjevast kongekrone. Vivian, så mykje helsast! Verkeleg er liv som frelsast.

Du Vårin
Ein vår har året heilt i seg. Den gjer seg, når den er på veg. Ein skulle vel ha hatt i sky ein tanke om kva vår vil by. Kva alle veit er at eit frø er kva den gjev, så for å fø. Du Vårin veit i tillegg så at våren kjem for liv å få.

Til Aagot
Ved Kristus er du god som gull om du av tru og håp er full. Ved Kristus er du berre god, som rennande frå hjartet blod. Du Aagot veit å sette ord på kva som gjeld, her på vår jord: Kjenn ved din synd og vert den kvitt. I Jesus Kristus er det fritt.

Innhold

• Alina
• Anna
• Annelise
• Barbara
• Barbra
• Brenda
• Carine
• Charlotte
• Clara
• Deborah
• Edna
• Erika
• Erna
• Fanny
• Frida
• Frøya
• Ingeborg
• Ingjerd
• Ingunn
• Ingvil
• Ingvild
• Isabel
• Live
• Quing
• Signe
• Solgunn
• Sonja
• Stella
• Sylvi
• Tiril
• Trixie
• Vibeke
• Vigdis
• Vivian
• Vårin
• Aagot

Informasjon    Gå til topps

Kontakt informasjon

ADRESSE

Anders Woje Ellingsen
Rådyrveien 25 B
7082 Kattem
Norway

TELEFON

+47 905 59 772

E-POST

poet.on.view@gmail.com

WEB SIDE

www.trixnix.com

Informasjon    Gå til topps

Informasjon

Mitt navn er Anders Woje Ellingsen. Jeg ble født i 1963 i Trondheim, og jeg er bosatt i Trondheim. Jeg er opprinnelig militært utdannet men er i dag uføretrygdet og erklært sinnssyk. Jeg har skrevet dikt i mange år men har ikke fått utgitt noe. Siden 2014, omtrent, har jeg publisert det jeg har skrevet på internett, på egne nettsider, men nå har jeg tatt det meste ned. Mitt verk på internett er å finne på Trixnix.com.

Innhold    Gå til topps

Alle dikt er av og ved Anders Woje Ellingsen ved det registrerte varemerket Vaksinius. Enkeltpersonforetaket Verk A.W. Ellingsen har organisasjonsnummer 827 868 752.