Fjerde skue
Norsk varme
En diktsamling med rytme og rim
Til Ada
|
|||
---|---|---|---|
Som edel vil du vere pryd for Gud, som ein i varetatt. Og det å vere er ein fryd. Det lønner seg å vere skatt. Av hjarte reint ein vere må. Du Ada veit at synd å få gjer simpel og ulukkeleg. Som edel er ein verkeleg. |
|||
|
Til Alise
|
|||
---|---|---|---|
Ein kvar veit at å tene sak er ei å stille seg den bak. Ein byrd der krevjast for å sjå kva saken treng av hald å få. Alise, du er framand for å berre tene kva som rår. Din smak er god, du tek i akt, og godkjenner kva du gjev makt. |
|||
|
Til Alma
|
|||
---|---|---|---|
Å vere snill og god er jo kva som skal til for det å le. Det krevjast for ein vekst å få og for at vakkert ein skal sjå. Og, vart ein vakker av å sloss så ville ein jo skade oss. Du Alma, du kan vente godt når du er deg, er namnet fått. |
|||
|
Til Annabeth
|
|||
---|---|---|---|
Gud går god for mann og kvinne. Kjærleiken er til å vinne i det høge, og her nede. Takksemd er kva som gjev glede. Annabeth, du minner verda om det løfte, her på ferda. Her gjeld det si sjel å ville, om enn her kan vere ille! |
|||
|
Til Anette
|
|||
---|---|---|---|
Nåden held eit samfunn saman. Nåden gjer til fryd og gaman. Uten nåden var der trøyte og i hugen berre bløyte. Du, Anette, veit å temje for å få til fred og semje. Helliganden skal vel råde. Kjærleiken er oftast nåde. |
|||
|
Til Dilhan
|
|||
---|---|---|---|
Du Dilhan er eit framand vis i Noreg ved å sette pris på styresmakt, ved sjela kjær. Ein veit ikkje du trufast er. Ein veit ikkje ein ekte vert, som lystig, ved ditt namn erklært. Men du er nådig, det av bryst, då kjærleiken er blott din lyst. |
|||
|
Til Ella
|
|||
---|---|---|---|
Vår Gud vil verke gjennom oss, og ikkje ved å tvinge, sloss, og ikkje virke ved dei små som pleie og forstand må få. Du Ella har den gode smak og veit å stille opp ved sak. Din lyst er lekker, blikket lyst, og ømheit er når du gjev bryst. |
|||
|
Til Else
|
|||
---|---|---|---|
Om Herren Gud er fullkommen så vil han verte framkommen. Gud vil stå bak, som tryggleiken. Gud vil gå fram, som kjærleiken. Du Else veit at Gud er god, som var Gud hjarte, var Gud blod. Og er Gud bakom, er Gud front, er alltid Gud ein herleg dont. |
|||
|
Til Faith
|
|||
---|---|---|---|
Om trua verte øydelagt så vert ein liten og forsagt. Og trua er som hjarteblod. Den krevjast, skal ein vere god. Du Faith, du veit å verje tru. Den tru er mynde, det veit du, som mål og meining verkande, og lekamen det merkande. |
|||
|
Til Gabriella
|
|||
---|---|---|---|
Å vere Guds er mot å ha, i spørsmål kunne standpunkt ta, og styrke nesten på kvar veg han går på kor han aktar seg. Du Gabriella aktar deg for alt som verkeleg sett preg då det er synd og ei av Gud. Og du er verkeleg Guds skrud. |
|||
|
Til Gro
|
|||
---|---|---|---|
Som konkurranseutsett, veik er kva ein er i spel og leik. Ein kvar kontakt er som eit dunk. Då er ein arm. Då er ein konk. Du Gro, du synar kva som gjeld. Og vekst kan også vere eld. Du synar kva som gagnar oss; å vere grei, og ikkje sloss. |
|||
|
Til Gunn
|
|||
---|---|---|---|
Der krefter er i dette liv som tanken på gjev skrekken stiv. Ved ufridom og syndefall vert livet sett som i ein stall. Du Gunn, du vil ei verte bøygd. Du veit at ein til strid er nøydd. Og løna etter striden gjer det liv som ikkje kroppen er. |
|||
|
Til Hege
|
|||
---|---|---|---|
Å vere heilag er eit sett å vere på som røper vett. Ved uskyld vil ein vere rein. Av Herren vil ein vere ein. Du Hege veit at vegen fram er ikkje til å gå i skam. Frå synda må ein vere fri og vere heilagstanden i. |
|||
|
Til Henriette
|
|||
---|---|---|---|
Når vondskap vil at ein passert ein har å verte, provosert, så lyt ein tenke på at flid er mange gonger verdt all strid. Eit liv i glede er å få. Ein kan ikkje med hensikt nå, men omsyn ta for godt å fri. Du Henriette, vil det si. |
|||
|
Til Jannicke
|
|||
---|---|---|---|
Ein nådig Gud er god å ha, å verte fri frå dumt ein sa, å verte tilgjeve alt dumt passert, og ikkje føle seg kassert. Du Jannicke veit kva som gjeld, og det er at eit fottrinn held. Om eitt er svakt så er Gud der. At ein kan gå er kva Gud gjer. |
|||
|
Til Johanne
|
|||
---|---|---|---|
Gud nådig, vore, takksemd får og merksemd, i det liv som rår, og takksemd er for minne skilt og svekker mismot, vondt og vilt. Johanne, du gjer livet så at fortid vil ein kome på å sjå på med eit auge kvitt og ønske kva som vert om litt. |
|||
|
Til Kim
|
|||
---|---|---|---|
Alt mogleg ikkje lenger går når Herren reiser opp og står. Står Herren opp og gjer eit slag vil livet endrast, frå den dag. Du Kim har sans for bry og bragd som forskjell gjer, i livet lagd. Gud vil stå opp når så er krav. Ein er som Gud ved heilag stav. |
|||
|
Til Mathilde
|
|||
---|---|---|---|
Ein strid om makt kan finne stad. Ved ugras vert ein ikkje glad. Ei blome får ei koma med der djevlar er som trugar fred. Mathilde, du har planen klår. Du veit at det er Gud som rår, og kva som gjeld som makt i strid er rak å vere i all flid. |
|||
|
Til Monika
|
|||
---|---|---|---|
Å vere ein der utanfor som ser til at ein kvar forstår ved oppmoding og lyst å gje er nesten sin rett stort å gle. Du Monika, du minner om alt godt som var, om lov og dom, og kanskje om å nytte vett og ha det artig, rett og slett. |
|||
|
Til Oda
|
|||
---|---|---|---|
Ein er ressurs på mange vis. På mang ein måte får ein pris. Men kva enn er som gjer ein snill så er det ved å høyre til. Du Oda, du er snill og rar for alt og alle som deg har. Som kjærleik eller siste skrik, med deg i sinne vert ein rik. |
|||
|
Til Oddveig
|
|||
---|---|---|---|
Det gjeld å sette foten ned på stig som ikkje er så bred og såleis ta det første steg og slik på livet sette preg. Det gjeld å vere først, i blant, i kjærleik til alt som er sant. Du Oddveig har det rette tek, då målmedviten er ditt pek. |
|||
|
Til Pernille
|
|||
---|---|---|---|
På berget står ein trygt og godt. Det gjer seg med det verje, fått. Det gjer seg med ein stødig fot. Det gjer seg med det som gjev mot. Pernille, du vil styrke gje ved klippefast grunn til å le. Ved sanninga er ikkje leit men tilhaldsstad og trygt og greit. |
|||
|
Til Pia
|
|||
---|---|---|---|
Dottera er alltid galen, alltid ein i strid med malen. Er ho det, så er hun eigen. Er ho vis er ho som deigen. Pia, du veit at ein greier seg om ein for Kristus neier. From, respektfull, heiderleg, vil ein vere reieleg. |
|||
|
Til Ragnhild
|
|||
---|---|---|---|
Det er når ein har dårleg tid at rådet er å gå til strid. Det er når djevel skundar på at det er spørsmål om å rå. Du Ragnhild gjeng med lette steg om vondt har ikkje sett sitt preg. Men er det så at vondt det er, med vondt du kjem det vonde nær. |
|||
|
Til Rebekka
|
|||
---|---|---|---|
Rebekka, mor til tvillingar med ulikt arta stillingar sin kjærleik særleg gav til ein. Ho valde margen framfor bein. Rebekka, du er sjølv som saft, som sevja som gjev bjørka kraft. Dei mange tykkjer helst om makt. Du sjølv vil sjå an, ta i akt. |
|||
|
Til Sissel
|
|||
---|---|---|---|
Ein treng vel ikkje vite alt. Ein treng vel ikkje sjå alt galt, då det ein ikkje fekk å sjå vart ein vel aldri ille hjå. Du Sissel veit å verje blikk frå trussel og frå sure stikk. Det sette bør ein og sjå an. Det gjeld for kvinne, gjeld for mann. |
|||
|
Til Siv
|
|||
---|---|---|---|
Du Siv er leiken, du er viv. Du er for mannen lyst og liv. Din pryd og prakt kva mannen vil, du gjer det fint å vere til. Du er manns støtte, er hans stav. Den høge aktast, også lav. Og innimellom kan det skje at til di retning må ein le. |
|||
|
Til Solmøy
|
|||
---|---|---|---|
Solmøy vere heile livet er ein så iherdig. Det er sånn med dette drivet. Ekta er ein ferdig. Herda er du, Solmøy, heldig ved den møy du viste. Første steg det var, og veldig viktig for det siste. |
|||
|
Til Solvor
|
|||
---|---|---|---|
Om sumar eller vinter, er sola nøgd med ro. At sola ikkje finter gjer den til eitt av to. Og jorda er det andre i viset som ein gjer. Du Solvor, berre vandre! Du gleder, der du fer. |
|||
|
Til Stefanie
|
|||
---|---|---|---|
Ved kransen aktast dyd og dåd. Ved krona aktast rett og råd. Du Stefanie vil gjere kry ved pris å gje, ved å gje ry. Det er så fint å føle seg litt akta her i tråkk på veg. Du veit så vel det lyser opp med hug som smilar, er på topp. |
|||
|
Til Stine
|
|||
---|---|---|---|
Du Stine, du er støtte til Kristine, ved kva namnet vil. Du stiller opp, Kristine kjær som kjælenamn som lystig er. Det vert så viktig, for ein steil, å vere kristen, vere heil. Du Stine, du gjer livet lett. Ein finn si tilflukt, i ditt vett. |
|||
|
Til Therese
|
|||
---|---|---|---|
Når jakt er lysten som ein har er spenning kva ein aktar kjær. Og gleda ved å lukkast gjev kulør til virke og til strev. Therese, du er deg på veg med provande og lette steg. Og sansing og intuisjon er begge løp til sensasjon. |
|||
|
Til Tine
|
|||
---|---|---|---|
Du Tine, du er haldning lagt. Om det kan mykje verte sagt. Og eitt er det at haldning fått er ein erfaring overstått. Du rommar noko, noko gildt, kva enn det gjer ditt utrykk vilt. Ta vare på kva du fekk så at derfrå kan du modig gå. |
|||
|
Til Unni
|
|||
---|---|---|---|
Å unne er å undre, ser ein fort om ein til orda ler. Eit under er kva undring er. Det er å vere særleg kjær. Du Unni gjev det gode kår ved spørsmåla som nesten får. Du gjev å vere spesiell, å vere sjel med ein appell. |
|||
|
Til Vilde
|
|||
---|---|---|---|
Ein alvehær har våpen ei, men sinne pregar hæren grei, som retta er mot dumt og skrømt og vis av kjærleiken forsømt. Du Vilde veit å rette blikk, ved kort å lage sikkerstikk. Du kjem ifrå ei artig slekt som særleg vyrde-fullt er vekt. |
|||
|
Til Yvonne
|
|||
---|---|---|---|
Er Herren nådig er det fint, og ikkje ver ein då forpint. Har Herren nådig vert er så at ein kan reint frimodig gå. Ved takksemd vert ein god hjå Gud, og ikkje god ved nokon skrud. Yvonne, du veit å vere brud og sjølv gje liv i takk til Gud. |
|||
|
Innhold
- Til Ada
- Til Alise
- Til Alma
- Til Annabeth
- Til Anette
- Til Dilhan
- Til Ella
- Til Else
- Til Faith
- Til Gabriella
- Til Gro
- Til Gunn
- Til Hege
- Til Henriette
- Til Jannicke
- Til Johanne
- Til Kim
- Til Mathilde
- Til Monika
- Til Oda
- Til Oddveig
- Til Pernille
- Til Pia
- Til Ragnhild
- Til Rebekka
- Til Sissel
- Til Siv
- Til Solmøy
- Til Solvor
- Til Stefanie
- Til Stine
- Til Therese
- Til Tine
- Til Unni
- Til Vilde
- Til Yvonne
Kontakt informasjon
ADRESSE
Anders Woje Ellingsen
Rådyrveien 25 B
7082 Kattem
Norway
TELEFON
+47 905 59 772
E-POST
poet.on.view@gmail.com
WEB SIDE
Informasjon
Mitt navn er Anders Woje Ellingsen. Jeg ble født i 1963 i Trondheim, og jeg er bosatt i Trondheim. Jeg er opprinnelig militært utdannet men er i dag uføretrygdet og erklært sinnssyk. Jeg har skrevet dikt i mange år men har ikke fått utgitt noe. Siden 2014, omtrent, har jeg publisert det jeg har skrevet på internett, på egne nettsider, men nå har jeg tatt det meste ned. Mitt verk på internett er å finne på Trixnix.com.
Alle dikt er av og ved Anders Woje Ellingsen ved det registrerte varemerket Vaksinius. Enkeltpersonforetaket Verk A.W. Ellingsen har organisasjonsnummer 827 868 752.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Takk for din kommentar!
Den er vel snill og rar.
Og røper du ditt navn
så er det intet savn.