Fjerde skue

VAKSINIUS
Fjerde skue
Norsk varme
En diktsamling med rytme og rim
Tilfeldig dikt Innhold Informasjon
Kontakt informasjon
Til Ada
Som edel vil du vere pryd
for Gud, som ein i varetatt.
Og det å vere er ein fryd.
Det lønner seg å vere skatt.

Av hjarte reint ein vere må.
Du Ada veit at synd å få
gjer simpel og ulukkeleg.
Som edel er ein verkeleg.
Til Alise
Ein kvar veit at å tene sak
er ei å stille seg den bak.
Ein byrd der krevjast for å sjå
kva saken treng av hald å få.

Alise, du er framand for
å berre tene kva som rår.
Din smak er god, du tek i akt,
og godkjenner kva du gjev makt.
Til Alma
Å vere snill og god er jo
kva som skal til for det å le.
Det krevjast for ein vekst å få
og for at vakkert ein skal sjå.

Og, vart ein vakker av å sloss
så ville ein jo skade oss.
Du Alma, du kan vente godt
når du er deg, er namnet fått.
Til Annabeth
Gud går god for mann og kvinne.
Kjærleiken er til å vinne
i det høge, og her nede.
Takksemd er kva som gjev glede.

Annabeth, du minner verda
om det løfte, her på ferda.
Her gjeld det si sjel å ville,
om enn her kan vere ille!
Til Anette
Nåden held eit samfunn saman.
Nåden gjer til fryd og gaman.
Uten nåden var der trøyte
og i hugen berre bløyte.

Du, Anette, veit å temje
for å få til fred og semje.
Helliganden skal vel råde.
Kjærleiken er oftast nåde.
Til Dilhan
Du Dilhan er eit framand vis
i Noreg ved å sette pris
på styresmakt, ved sjela kjær.
Ein veit ikkje du trufast er.

Ein veit ikkje ein ekte vert,
som lystig, ved ditt namn erklært.
Men du er nådig, det av bryst,
då kjærleiken er blott din lyst.
Til Ella
Vår Gud vil verke gjennom oss,
og ikkje ved å tvinge, sloss,
og ikkje virke ved dei små
som pleie og forstand må få.

Du Ella har den gode smak
og veit å stille opp ved sak.
Din lyst er lekker, blikket lyst,
og ømheit er når du gjev bryst.
Til Else
Om Herren Gud er fullkommen
så vil han verte framkommen.
Gud vil stå bak, som tryggleiken.
Gud vil gå fram, som kjærleiken.

Du Else veit at Gud er god,
som var Gud hjarte, var Gud blod.
Og er Gud bakom, er Gud front,
er alltid Gud ein herleg dont.
Til Faith
Om trua verte øydelagt
så vert ein liten og forsagt.
Og trua er som hjarteblod.
Den krevjast, skal ein vere god.

Du Faith, du veit å verje tru.
Den tru er mynde, det veit du,
som mål og meining verkande,
og lekamen det merkande.
Til Gabriella
Å vere Guds er mot å ha,
i spørsmål kunne standpunkt ta,
og styrke nesten på kvar veg
han går på kor han aktar seg.

Du Gabriella aktar deg
for alt som verkeleg sett preg
då det er synd og ei av Gud.
Og du er verkeleg Guds skrud.
Til Gro
Som konkurranseutsett, veik
er kva ein er i spel og leik.
Ein kvar kontakt er som eit dunk.
Då er ein arm. Då er ein konk.

Du Gro, du synar kva som gjeld.
Og vekst kan også vere eld.
Du synar kva som gagnar oss;
å vere grei, og ikkje sloss.
Til Gunn
Der krefter er i dette liv
som tanken på gjev skrekken stiv.
Ved ufridom og syndefall
vert livet sett som i ein stall.

Du Gunn, du vil ei verte bøygd.
Du veit at ein til strid er nøydd.
Og løna etter striden gjer
det liv som ikkje kroppen er.
Til Hege
Å vere heilag er eit sett
å vere på som røper vett.
Ved uskyld vil ein vere rein.
Av Herren vil ein vere ein.

Du Hege veit at vegen fram
er ikkje til å gå i skam.
Frå synda må ein vere fri
og vere heilagstanden i.
Til Henriette
Når vondskap vil at ein passert
ein har å verte, provosert,
så lyt ein tenke på at flid
er mange gonger verdt all strid.

Eit liv i glede er å få.
Ein kan ikkje med hensikt nå,
men omsyn ta for godt å fri.
Du Henriette, vil det si.
Til Jannicke
Ein nådig Gud er god å ha,
å verte fri frå dumt ein sa,
å verte tilgjeve alt dumt passert,
og ikkje føle seg kassert.

Du Jannicke veit kva som gjeld,
og det er at eit fottrinn held.
Om eitt er svakt så er Gud der.
At ein kan gå er kva Gud gjer.
Til Johanne
Gud nådig, vore, takksemd får
og merksemd, i det liv som rår,
og takksemd er for minne skilt
og svekker mismot, vondt og vilt.

Johanne, du gjer livet så
at fortid vil ein kome på
å sjå på med eit auge kvitt
og ønske kva som vert om litt.
Til Kim
Alt mogleg ikkje lenger går
når Herren reiser opp og står.
Står Herren opp og gjer eit slag
vil livet endrast, frå den dag.

Du Kim har sans for bry og bragd
som forskjell gjer, i livet lagd.
Gud vil stå opp når så er krav.
Ein er som Gud ved heilag stav.
Til Mathilde
Ein strid om makt kan finne stad.
Ved ugras vert ein ikkje glad.
Ei blome får ei koma med
der djevlar er som trugar fred.

Mathilde, du har planen klår.
Du veit at det er Gud som rår,
og kva som gjeld som makt i strid
er rak å vere i all flid.
Til Monika
Å vere ein der utanfor
som ser til at ein kvar forstår
ved oppmoding og lyst å gje
er nesten sin rett stort å gle.

Du Monika, du minner om
alt godt som var, om lov og dom,
og kanskje om å nytte vett
og ha det artig, rett og slett.
Til Oda
Ein er ressurs på mange vis.
På mang ein måte får ein pris.
Men kva enn er som gjer ein snill
så er det ved å høyre til.

Du Oda, du er snill og rar
for alt og alle som deg har.
Som kjærleik eller siste skrik,
med deg i sinne vert ein rik.
Til Oddveig
Det gjeld å sette foten ned
på stig som ikkje er så bred
og såleis ta det første steg
og slik på livet sette preg.


Det gjeld å vere først, i blant,
i kjærleik til alt som er sant.
Du Oddveig har det rette tek,
då målmedviten er ditt pek.
Til Pernille
På berget står ein trygt og godt.
Det gjer seg med det verje, fått.
Det gjer seg med ein stødig fot.
Det gjer seg med det som gjev mot.

Pernille, du vil styrke gje
ved klippefast grunn til å le.
Ved sanninga er ikkje leit
men tilhaldsstad og trygt og greit.
Til Pia
Dottera er alltid galen,
alltid ein i strid med malen.
Er ho det, så er hun eigen.
Er ho vis er ho som deigen.

Pia, du veit at ein greier
seg om ein for Kristus neier.
From, respektfull, heiderleg,
vil ein vere reieleg.
Til Ragnhild
Det er når ein har dårleg tid
at rådet er å gå til strid.
Det er når djevel skundar på
at det er spørsmål om å rå.

Du Ragnhild gjeng med lette steg
om vondt har ikkje sett sitt preg.
Men er det så at vondt det er,
med vondt du kjem det vonde nær.
Til Rebekka
Rebekka, mor til tvillingar
med ulikt arta stillingar
sin kjærleik særleg gav til ein.
Ho valde margen framfor bein.

Rebekka, du er sjølv som saft,
som sevja som gjev bjørka kraft.
Dei mange tykkjer helst om makt.
Du sjølv vil sjå an, ta i akt.
Til Sissel
Ein treng vel ikkje vite alt.
Ein treng vel ikkje sjå alt galt,
då det ein ikkje fekk å sjå
vart ein vel aldri ille hjå.

Du Sissel veit å verje blikk
frå trussel og frå sure stikk.
Det sette bør ein og sjå an.
Det gjeld for kvinne, gjeld for mann.
Til Siv
Du Siv er leiken, du er viv.
Du er for mannen lyst og liv.
Din pryd og prakt kva mannen vil,
du gjer det fint å vere til.

Du er manns støtte, er hans stav.
Den høge aktast, også lav.
Og innimellom kan det skje
at til di retning må ein le.
Til Solmøy
Solmøy vere heile livet
er ein så iherdig.
Det er sånn med dette drivet.
Ekta er ein ferdig.

Herda er du, Solmøy, heldig
ved den møy du viste.
Første steg det var, og veldig
viktig for det siste.
Til Solvor
Om sumar eller vinter,
er sola nøgd med ro.
At sola ikkje finter
gjer den til eitt av to.

Og jorda er det andre
i viset som ein gjer.
Du Solvor, berre vandre!
Du gleder, der du fer.
Til Stefanie
Ved kransen aktast dyd og dåd.
Ved krona aktast rett og råd.
Du Stefanie vil gjere kry
ved pris å gje, ved å gje ry.

Det er så fint å føle seg
litt akta her i tråkk på veg.
Du veit så vel det lyser opp
med hug som smilar, er på topp.
Til Stine
Du Stine, du er støtte til
Kristine, ved kva namnet vil.
Du stiller opp, Kristine kjær
som kjælenamn som lystig er.

Det vert så viktig, for ein steil,
å vere kristen, vere heil.
Du Stine, du gjer livet lett.
Ein finn si tilflukt, i ditt vett.
Til Therese
Når jakt er lysten som ein har
er spenning kva ein aktar kjær.
Og gleda ved å lukkast gjev
kulør til virke og til strev.

Therese, du er deg på veg
med provande og lette steg.
Og sansing og intuisjon
er begge løp til sensasjon.
Til Tine
Du Tine, du er haldning lagt.
Om det kan mykje verte sagt.
Og eitt er det at haldning fått
er ein erfaring overstått.

Du rommar noko, noko gildt,
kva enn det gjer ditt utrykk vilt.
Ta vare på kva du fekk så
at derfrå kan du modig gå.
Til Unni
Å unne er å undre, ser
ein fort om ein til orda ler.
Eit under er kva undring er.
Det er å vere særleg kjær.

Du Unni gjev det gode kår
ved spørsmåla som nesten får.
Du gjev å vere spesiell,
å vere sjel med ein appell.
Til Vilde
Ein alvehær har våpen ei,
men sinne pregar hæren grei,
som retta er mot dumt og skrømt
og vis av kjærleiken forsømt.

Du Vilde veit å rette blikk,
ved kort å lage sikkerstikk.
Du kjem ifrå ei artig slekt
som særleg vyrde-fullt er vekt.
Til Yvonne
Er Herren nådig er det fint,
og ikkje ver ein då forpint.
Har Herren nådig vert er så
at ein kan reint frimodig gå.

Ved takksemd vert ein god hjå Gud,
og ikkje god ved nokon skrud.
Yvonne, du veit å vere brud
og sjølv gje liv i takk til Gud.
Kontakt informasjon
ADRESSE

Anders Woje Ellingsen
Rådyrveien 25 B
7082 Kattem
Norway


TELEFON

+47 905 59 772


E-POST

poet.on.view@gmail.com


WEB SIDE

www.trixnix.com

Informasjon
Mitt navn er Anders Woje Ellingsen. Jeg ble født i 1963 i Trondheim, og jeg er bosatt i Trondheim. Jeg er opprinnelig militært utdannet men er i dag uføretrygdet og erklært sinnssyk. Jeg har skrevet dikt i mange år men har ikke fått utgitt noe. Siden 2014, omtrent, har jeg publisert det jeg har skrevet på internett, på egne nettsider, men nå har jeg tatt det meste ned. Mitt verk på internett er å finne på Trixnix.com.

Alle dikt er av og ved Anders Woje Ellingsen ved det registrerte varemerket Vaksinius. Enkeltpersonforetaket Verk A.W. Ellingsen har organisasjonsnummer 827 868 752.

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar

Takk for din kommentar!
Den er vel snill og rar.
Og røper du ditt navn
så er det intet savn.